Kto wymyślił i gdzie produkują paprykarz szczeciński? Ma nawet swój pomnik!

Paprykarz szczeciński, kultowa potrawa, która na trwałe wpisała się w polską tradycję kulinarną, kryje w sobie historię równie barwną, co jego smak. Jego korzenie sięgają dalekich mórz, a unikalna receptura i historia produkcji związana jest nierozerwalnie ze Szczecinem, miastem, które postanowiło uczcić to danie w niezwykły sposób. Czy wiesz, jaka fascynująca historia kryje się za tym smakowitym produktem, który zasłużył sobie nawet na własny pomnik?

Paprykarz szczeciński – barwna historia!

Paprykarz szczeciński to nie tylko pyszna i łatwa w przygotowaniu potrawa, ale również produkt o bogatej i fascynującej historii. Początki tej wyjątkowej konserwy sięgają lat 60. XX wieku, kiedy to w Szczecinie narodził się pomysł na zagospodarowanie odpadów powstających przy produkcji filetów rybnych.

Geneza i początki:

  • Paprykarz szczeciński powstał w odpowiedzi na potrzebę zagospodarowania resztek rybnych po wykrawaniu filetów. Innowacyjna receptura pozwoliła na stworzenie smacznej i wartościowej konserwy z pozornie bezużytecznych odpadów.
  • Inspiracją dla paprykarza szczecińskiego była potrawa o nazwie Tiep bou dienn, popularna w Afryce Zachodniej. Załogi polskich statków rybackich, cumujących w tamtych rejonach, poznały i pokochały jej smak, co stało się inspiracją do stworzenia polskiej wersji.

Produkcja i znaczenie:

  • Popularność i produkcja na masową skalę: Paprykarz szczeciński szybko zyskał ogromną popularność w całej Polsce. Początkowo produkowano go w Szczecinie, ale z czasem produkcja rozszerzyła się na inne zakłady w kraju.
  • Skład i wartości odżywcze: Paprykarz to bogate źródło białka, witamin i minerałów. Zawiera on zmielone mięso rybne (około 40%), ryż, cebulę, koncentrat pomidorowy, olej roślinny oraz przyprawy.
  • Unikatowy smak i wszechstronność: Paprykarz ten charakteryzuje się pikantnym, lekko słodkawym smakiem i aromatycznym zapachem. Stanowi idealną bazę do kanapek, zapiekanek, sałatek, a także sosów do makaronu.

Oryginalna receptura paprykarzu szczecińskiego jest owiana tajemnicą i strzeżona przez firmy produkujące tę konserwę. Istnieje legenda o wariancie paprykarza z dodatkiem wędzonych ryb, który miał być produkowany specjalnie dla załóg polskich statków rybackich. Paprykarz szczeciński stał się elementem popkultury i inspiracją dla artystów, m.in. piosenkarzy i kabareciarzy.

Kto wymyślił i gdzie produkują paprykarz szczeciński?

Paprykarz szczeciński został opracowany przez zespół pracowników Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich Gryf w Szczecinie. Kierownikiem projektu był Wojciech Jakacki.

Chociaż pierwotnie produkowano go w Szczecinie, obecnie produkcja odbywa się w różnych zakładach w Polsce. Do najbardziej znanych producentów należą:

  • Zakłady Przetwórstwa Rybnego Morpol w Słupsku
  • Graal-Pol w Grajewie
  • Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich Gryf w Szczecinie (w ograniczonym zakresie)

Warto dodać, że receptura paprykarzu szczecińskiego nie jest prawnie chroniona, co oznacza, że może go produkować każdy. Należy jednak pamiętać, że oryginalna receptura jest strzeżona tajemnicą przez firmy produkujące tę konserwę.

Pomnik paprykarza szczecińskiego

Pomnik Paprykarza Szczecińskiego to nietypowa instalacja artystyczna, która stanęła w Szczecinie w październiku 2020 roku. Przedstawia ona przerysowaną puszkę paprykarza szczecińskiego o wysokości około 2 metrów. 

Pomnik autorstwa Marcina Mielczarka i Bartłomieja Dobrowolskiego szybko stał się popularnym miejscem na mapie miasta, chętnie odwiedzanym przez turystów i mieszkańców. Budził też wiele kontrowersji, ze względu na swój kiczowaty charakter. Początkowo pomnik miał stanąć na Łasztowni na stałe, jednak ostatecznie został zdemontowany w lutym 2023 roku. Miejski Konserwator Zabytków nie wyraził zgody na jego usytuowanie na tym terenie. Obecnie nie wiadomo, co dalej z pomnikiem. Trwają rozmowy na temat jego przyszłej lokalizacji.

Pomnik Paprykarza Szczecińskiego, niezależnie od swojej estetyki, stał się symbolem kultowym i ważnym elementem lokalnej tożsamości.